Vanmorgen regende het gelukkig eens niet, dus trokken we de niet zo stoute schoenen aan en reden we beide een andere kant op voor een fietstocht. P is niet meer bij te houden, namelijk, voor gewone mensen zonder hyperracefiets en topconditie. Ik dacht via Beverwijk en de havens en heel veel dijkjes slim een beetje eerst tegen de wind in te fietsen en dan met de wind in de rug terug te komen. Dat werkte niet helemaal, maar heb toch zomaar 35 km op de teller in anderhalf uur tijd. Voor mijn doen best veel.
Onderweg kwam ik achtereenvolgend de volgende zaken tegen die een beetje vreemd waren.
– vier kussens naast de weg in het gras
– twee roombroodjes, in verpakking van de AH (aan de andere kant van de weg, later)
– een reisgids voor New York (veel later)
– een complete set Monopoly geld
De rest van de dag zal ik waarschijnlijk besteden aan het bedenken wat dit allemaal te betekenen heeft – om maar niet zo iemand te worden die alle tekenen mist. Wilde scenario’s spelen zich af in m’n hoofd over hoe al die spullen verlaten zijn, en door wie, en op welk moment. Die reisgids en dat monopolygeld kwam ik echt vlakbij elkaar tegen, alsof iemand in wanhoop realiseerde dat hij/zij met al die duizenden nepeuros nooit die mooie stad zou bereiken. Of het stond symbool voor een vreemd afscheidsritueel, of juist een manier om dromen te laten waar worden. P zegt dat er waarschijnlijk een speurtocht aan de gang was – en dat heet onttovering.
De fietstocht was in het kader van m’n hoogsteigen 30-day-challenge. Het idee is: doe dertig dagen lang iets dat je wilt doen, een gewoonte die je aan wilt leren of zoiets. Mijn 30 dagen is om elke dag minstens een uur te bewegen. Gestart op 15-07, eindigend op 15-08, ik zal er vast nog een postje aan wijden – en wellicht aan die onttovering ook.
