Het eerste boek van het jaar is alweer uit. Stiekem houd ik lijstjes bij van hoeveel ik per jaar lees, 2011 had 27 boeken. Yay. Amy Tan’s Saving fish from drowning ligt nu op de stapel ‘gelezen’, een stapel die altijd kleiner is dan de stapels ‘nog niet gelezen’ en ‘bewaren en nog eens lezen’. De stapel gelezen boeken slinkt regelmatig door reisjes naar de kringloopwinkel en leesgierige vriendinnen, maar ik blijk boeken (bij dezelfde kringloopwinkel) sneller te kopen, of in de wintermaanden, ook nieuw te krijgen of kopen. Een voorzichtig voornemen is om wat meer weg te doen, want onze boekenkasten kunnen het niet meer aan.
Of misschien vooral digitaal te lezen, wat met blogs kan ik ook heel tevreden zijn. Vandaag als tip, het verhaal van Amanda Palmer over haar bruiloft met Neil Gaiman op haar blog, hier. Palmer speelt onder meer in de Dresden Dolls en EvelynEvelyn, met een vreemde, spannende mix van theater, muziek en het soort nostalgie naar tijden die we nooit hebben meegemaakt (jaren dertig, het circus, dat soort dingen). Een concert van haar voelt altijd als een feestje. Neil Gaiman is schrijver van onder meer American Gods en Neverwhere. De linken vertellen de clues van de verhalen, dus lees niet te ver. Gaiman heeft een vriendelijke stijl, ondanks dat zijn hoofdpersonen altijd te maken hebben met duistere krachten, gedoe dat zowel bovengronds als ondergronds plaatsvindt. Hij is waarschijnlijk de grootste mytheschrijver van dit moment. Zoals Roald Dahl de Grote Vriendelijke Reus onderdeel maakte van ons collectieve popcultuurgeheugen, doet Neil Gaiman dat met onder meer Coralina en de American Gods. …. ik dwaal af.
Ik vind ze dus allebei leuke stoere mensen die mooie dingen maken. En dan een blog over hun bruiloft? Prima leesvoer. Over rock’n’rollromantiek en heen-en-weergeorganiseer op meerdere continenten, persoonlijke overdenkingen over huwelijk en liefde. Fun.
