P heeft zijn laatste tentamen ooit gedaan. Dat betekent niet alleen dat hij nu echt echt bijna klaar is met de opleiding, het betekent ook dat er eens een tijd gaat komen dat we niet allebei elke avond in de studieboeken zitten. Ik kan niet wachten, en oefen alvast met het niks doen.
Dit moest natuurlijk even een klein beetje gevierd worden. Gewoonlijk eten we geen toetjes, maar deze was gemakkelijk, winters, en ik had alles ervoor in huis. Dit peren-walnotentoetje is een voorzichtige variant op zoveel andere – een beetje van een vriend, een beetje uit het boek Eten enzo van Janneke Vreugdenhil. Zonder room of ijs, want dat had ik niet.
Peren-walnotenminitaartje
Ingrediënten voor 2
1 peer (doyenne du comice)
2 plakjes bladerdeeg – ontdooid
een paar walnoten
flinke scheuten kardemom
een beetje suiker
een theelepel honing
Verwarm de oven voor op 210 graden.
Snijd de peer in stukjes, hak de walnoten in grove stukken en vermeng deze met de kardemom, suiker en honing. Vet twee muffinvormpjes of iets dergelijks in, pak een plakje bladerdeeg bij de punten op en hang hem zo in de vorm. De hoeken mogen eroverheen hangen. Vul daarna het beklede bakje met de peer-walnotenmix. 20 minuutjes in de oven et voila. Instant happy husband.
Minder haastige mensen zouden nog even een ei kloppen en daarmee de randjes bestrijken, of het geheel serveren met room of roomijs, maar ik ben een beetje lui. Ik heb het taartje niet eens uit de vorm gehaald en heb het op een Ikea-onderzetter voorgeschoteld, want man, die bakjes kunnen erg warm worden.