Een foto van boeken die we onlangs kochten of kregen, zie je het thema? Allemaal beschrijven ze de lol/glorie van het zelf doen. Dat Zen & the Art of motorcycle maintenance is natuurlijk een klassieker, de andere ‘the case for working with your hands’ is volgens de blurb achterop het vervolg van deze generatie, dat handboek had ik voor P gekocht omdat hij maar blijft fantaseren over zelf een kip slachten en die Homemade blijkt een schat aan tijdrovende gerechten te bevatten, zoals zelfgemaakte kaas, bouillon en geweckte groentes.
De boeken pleiten niet zozeer voor het maken van verheven kunst, maar gewoon voor met je handen het vieze werk doen. In die motor peuteren, zo’n dier ontleden of het vettige deeg kneden.
“Zelluf doen”, volgens mijn moeder is dat een van de dingen die ik als kind het vaakst zei. We gaan meer naar het zelf doen, P en ik. Zelfs op dit flatje, vier hoog, blijkt dat soms een beetje mogelijk. Natuurlijk, voor mij (als eeuwige lezer) blijft het grotendeels bij lezen. Hoewel, langzaamaan doe ik meer. Vorig weekend heb ik tien meisjes van tien een middagje helpen knutselen. Mijn oma heeft bij haar vrijwilligersbaantje (ze helpt ‘ouderen’ met handwerk) voor mij een patroon opgesnord van zo’n ouderwets groot geborduurd kussen – compleet met alle draden. Ik ben begonnen en denk erover een aantal kleuren te vervangen. Ik ben m’n idee over creativiteit een beetje aan het bijstellen. Wat ik maak hoeft niet geniaal origineel te zijn, het is al leuk om de vaardigheid een beetje te proberen, te testen en er niet te hard aan vast te houden. Zoals vrienden die Nederlands als tweede taal hebben. Die durven onze uitdrukkingen nieuw leven in te blazen met hun interpretaties en variaties. Zo doe ik maar wat met allerlei maaktechnieken. Vooralsnog alleen maar in huis, maar ik weet zeker dat ons volgende huisje een tuin heeft. Kan ik leren een tomatenplant in leven te houden. En misschien mag P een kip – al zal ik niet thuis zijn als daar de kop vanaf gaat.
